Voeg een voetweg bij je tuin

Voetweg 36: een proces winnen, maar liever verliezen

Wie vroeger ooit dorpskrant Achter d’Oechelen las, overigens nog steeds online, herinnert zich nog wel het gedoe rond voetwegen in Sint Joris Weert. Twee officiële voetwegen in ons dorp werden door aanpalende eigenaars afgesloten, en bij hun tuin gevoegd. In Sint Joris Weert , daar kan dat.

Over voetweg 36, een verbinding tussen de Kaubergstraat en de Leuvensebaan  is er al jaren betwisting . Toen destijds in 1996 het stuk met de afgesloten voetweg te koop stond kwam het toenmalige schepencollege op initiatief van de technische dienst tussen bij de notaris. En die signaleerde het voor de verkoop aan de nieuwe eigenaar. In 1996 vroeg het gemeentebestuur een eerste keer aan de nieuwe eigenaar om de voetweg vrij te maken. Die weigerde. In 1997 stelde de gemeente een advocaat aan, in 2001 kwam er een rechtszaak van.

Het begin van voetweg 36 in de Kaubergstraat. Die zou links tussen de laurierstruiken moeten vertrekken,  van de Kaubergstraat naar de Leuvensebaan.

Die rechtsgang valt herhaaldelijk voor maanden en jaren stil, vooral  omdat de gemeente nalaat  de nodige procedurestappen te zetten. In eerste instantie krijgt de gemeente van de vrederechter ongelijk, in beroep maakt de rechtbank van eerste aanleg korte metten met het aanslepend gedoe van de onwillige eigenaar. De eigenaars worden veroordeeld tot het vrijmaken van de voetweg. En om verder getreuzel te voorkomen legt de rechtbank een dwangsom op van 50 euro per dag vertraging, ingaand 30 dagen na de betekening van het vonnis. Dat vonnis vindt u hier:vonnis voetweg 36

Winnen, en niets doen

Maar wat doet dit gemeentebestuur:  niets, absoluut niets. Ze laat het vonnis niet betekenen, dat wil zeggen toesturen aan de eigenaars per aangetekende brief of laten afgeven door een deurwaarder. En zolang  het schepencollege dat niet doet, is er ook geen dwangsom te betalen door de onwillige eigenaar. En blijft de voetweg verder afgesloten. En kan het vonnis opnieuw verjaren.

Ook hier vindt het gemeentebestuur, alle verkiezingsbeloften ten spijt, het niet nodig om de bevolking of de omwonende bewoners te informeren. Laat staan om inspraak te vragen.  Ze beslissen in alle stilte het vonnis in het voordeel van de gemeente niet uit te voeren. En delen niets mee: niets aan de gemeentelijke commissie ruimtelijke ordening, niets op de website van de gemeente, niets in het infoblad, niets aan de omwonenden. De onwillige eigenaar wordt beloond voor zijn verzet: hij mag de afgesloten voetweg bij zijn tuin voegen.

We vroegen op 30 december 2017  ALLE schepenen en de burgemeester op hun eigen mailadres om uitleg. Op 15 april 2018 kwam er een mailtje van Mattias Bouckaert: “Het bestuur wil in eerste instantie het uitgesproken vonnis gebruiken als hefboom om de tegenpartij tot betaling van een aanzienlijke som te dwingen, en de gerechtskosten maximaal te verhalen. De middelen die de gemeente hieruit zal ontvangen, zullen ingezet worden op initiatieven die veilige voetgangersverbindingen versterken. We  zijn momenteel in bespreking met de tegenpartij om hierin tot een vergelijk te komen. We vinden het belangrijk een duidelijk signaal te geven dat het inpalmen van een voetweg niet zonder gevolgen blijft. We zien echter ook belangrijke  tegenargumenten, om niet over te gaan tot effectieve openstelling:

• Er bestaan momenteel alternatieven, zowel via de Heidestraat als via een officieuze verbinding naar de Panoramalaan, die vooral door schoolgaande kinderen gebruikt wordt.
• De aanzienlijke helling is een ernstige hypotheek op de bruikbaarheid van het tracé, en zal het onderhoud ernstig bemoeilijken.

Vandaar dat binnen het college er besloten is om in te zetten op een andere compensatie, die middelen kan genereren die de gemeenschap ten goede zullen komen. Dit standpunt werd eerder ook al aan de milieuadviesraad bezorgd.”

Aan de gemeentelijke commissie ruimtelijke ordening werd niets gemeld of gevraagd:bij gebrek aan adviesvragen van het gemeentebestuur is deze commissie zo goed als werkloos geworden. Als dit gemeentebestuur én het nieuwe gemeentebestuur niets doet verjaart het vonnis zonder uitvoering 10 jaar na het vonnis, dus in mei 2024. Alles wat het nieuwe gemeentebestuur moet doen om dit te voorkomen is het vonnis laten betekenen,  per aangetekende brief of met een deurwaarder. Wat ook kan is dat een derde partij naar de rechtbank trekt, met dezelfde eis en een dwangsom vraagt in zijn voordeel. Elke burger kan dat in principe voor een voetweg.

Wordt nog even vervolgd.

Voor wie meer wil weten nog even de link naar het het artikel uit Achterd’Oechelen, doorklikken in het dossier voetwegen naar Sint Joris Weert en ADO 133 :  achterdoechelen voetwegen

Voetweg 30 en de dijk

Ook met de andere betwiste voetweg is er wat aan de hand. U weet wel, het zogenaamde zeepwegje dat loopt van de Neerveldstraat naar de Kauwereelstraat. En het tweede afgesloten stuk van dat zeepwegje dat liep van de Kauwereelstraat naar de Roodsestraat op de grens met Sint Agatha Rode. En daar uitkomt dichtbij het begin van het aangelegde wandelpad met uitkijktorens over de vijver van Sint Agatha Rode.  Dit stuk voetpad werd destijds ook al afgesloten door de eigenaars in de Kauwereelsstraat. Bij opeenvolgende verkopen van bouwterreinen  kwam het in handen van wellicht niets vermoedende eigenaars.  In hun akte staat wel een vage notaris-clausule  maar geen concrete ondubbelzinnige reservering van een voetweg. Ook zij bleken na een schuchtere aanmaning van het vorig gemeentebestuur  niet bereid om de voetweg te herstellen. Het gemeentebestuur liet het erbij. Oh ja, info en inspraak voor de bevolking was ook hierin niet nodig. Uiteraard ook geen adviesraad.

Voor het eerste stukje van het zeepwegje, van Neerveldstraat naar Kauwereelstraat , komen er twee ingrepen.  Het zeepwegje bij het begin van de Neerveldstraat loopt eigenlijk dwars door de tuin met grote appelboom aan de hoek Neerveldstraat -Klaverveldstraat. Ook deze eigenaar voegde naar wat stilaan een Weertse gewoonte wordt, het voetpad bij zijn tuin, en plaatste een stevige omheining. Het wandelverkeer loopt nu om zijn tuin heen,  in plaats van dwars door zijn tuin.  De eigenaar wil nu van die tuin met ingelijfd voetpad een stuk bouwgrond maken. En diende een aanvraag in om het begin van de voetweg te verleggen: niet meer door zijn tuin (waardoor zijn perceel gesplitst zou zijn). Er kwam een openbaar onderzoek, en het dossier liep verder zonder bezwaren.

Ook voor het stukje verderop van het zeepwegje waar dit uitkomt bij de Kauwereelstraat loopt een procedure om dit te verleggen. Het ligt in de weg van de verkavelaars van de nieuwe wijk daar, en wordt verlegd zodat het een paar tientallen meters dichter bij de hoek Kauwereelstraat-Beekstraat zal uitkomen. Minder interessant daardoor voor  voetgangers, want het snijdt nu beduidend minder kort de omweg af van de Beekstraat en de Kauwereelstraat. En ligt  weer wat verder af van het afgesloten vervolgstuk Kauwereelstraat-Roodsestraat.

In het gebied tussen de Kauwereelstraat en de Roodsestraat komt er een dijk, om de bewoners te beschermen tegen overstromingen van de Dijle.  De ontwerpers hebben met heel veel rekening gehouden: zelfs met de paarden in de weide: de dijkhelling wordt zo gebouwd dat paarden makkelijk op en over de dijk kunnen grazen.

Alleen met die vervelende voetweg, met dat afgesloten zeepwegje tussen de Kauwereelstraat en de Roodsestraat,  was geen rekening gehouden. De dijk kwam dwars over het tracé van die voetweg, en beoogt volgens het dossier het afsluiten van die dijk voor het publiek. Het is absoluut niet voorzien dat er over die dijk kan gewandeld worden, ook al zou dat een mooie wandelverbinding geven van de Neerijsebaan in Sint Joris Weert tot aan de Roodsestraat. Vroeger kon je wel langs de Dijleoever zo wandelen, maar door erosie is die losweg weggespoeld ter hoogte van de paardenweide. En daar kan je nu niet meer verder.

Evenmin was in de plannen van de Vlaamse Milieu Maatschappij wat voorzien om het zeepwegje te herstellen. Of om de toegangsweg tot de pompinstallatie aan de dijk vanuit de Kauwereelstraat  achter de dijk te laten aansluiten op het tracé van het vroeger zeepwegje.  Een koud kunstje voor de bulldozers die er na het bouwverlof aan de slag gaan. Met een wandelpad achter die dijk vanaf het zeepwegje zouden alle bewoners hun privacy  van hun tuin kunnen behouden, en het voetpad terug hersteld worden. Een voetpad dat een mooie wandelweg zou zijn vanuit het dorpscentrum van Sint Joris Weert tot het natuurdomein van het Vlaams gewest even voorbij de gemeentegrens van sint Joris Weert in Sint Agatha Rode. Een domein met kijkhutten, parking, wandelwegen met knuppelpaden incluis.

We dienden als enige bezwaar in tegen de dijkplannen bij de gemeente . En vroegen om de bestaande voetweg nr 30  te integreren in de planning van de werken. Die voetweg is immers nooit afgeschaft, loopt ligt op de Atlas der voetwegen, loopt over de percelen 117p, 117n, 117v.  De gemeente heeft in mei 2006 op haar vraag een nauwkeurige beschrijving gekregen van de ligging van deze voetweg, verslag opgesteld door de door haar aangestelde deskundige , de heer Kockaerts. In het rapport Kockaerts zit in bijlage 12 een copie van de akte van notaris Roberti te Leuven waarbij voor de percelen 117 n voorbehoud wordt gemaakt voor de ligging van de voetweg.

Van de gemeente kregen we geen bericht terug.  Informatie aan de bevolking en transparantie, dat zal voor een volgend gemeentebestuur zijn.  Het Vlaams gewest dat moest beslissen over het bezwaar legde bouwheer VMM op om bij de aanleg van de dijk rekening te houden met het tracé van de voetweg, en in functie van eventueel gebruik daarvoor een doorgang te voorzien.

Wordt vervolgd