Eerder berichten we hier dat Minister Zuhal Demir (N-VA) de huidige eigenaar van het Canivet stort in Haasrode vrijstelde van een grondig bodemonderzoek én van sanering inzake PFAS en pesticiden. Dat gebeurde met een ministerieel besluit. Het departement omgeving bevestigde ons dat dit ministerieel besluit NIET werd gepubliceerd in het Belgisch Staatsblad. Een minister kan dat beslissen als ze van oordeel is dat haar besluit geen algemeen nut oplevert. Evenmin werd het besluit door haar diensten ter kennis gebracht van de gemeente Oud Heverlee, laat staan van Leuven of Bierbeek. Dat roept vragen op.
Het besluit werd wel betekend aan OVAM dat eerder had beslist dat de eigenaar van het stort dat wél moest doen. Minister Zuhal Demir verbrak met haar ministerieel besluit die eerdere beslissing van OVAM.
Het ministerieel besluit kan u hier vinden, net als het verzoekschrift van de advokaat van Roelants, de eigenaar van het Canivet stort.
Het is merkwaardig dat geoordeeld werd dat de vrijstelling van de eigenaar om het onderzoek en de bodemsanering inzake pesticiden en PFAS geen besluit was van algemeen nut. De Watergroep stelde eerder al vast dat het Canivet stort mede de bron is van de PFAS vervuiling van het grondwater dat ze oppompt aan de Abdij van ’t Park. Ook vanuit Leuven en Bierbeek is er betrokkenheid omdat het grondwater onder het Canivet-stort in hun richting loopt.
Nog merkwaardig is dat in de overwegingen van haar besluit de Minister oordeelt dat de eigenaar van het stort, Molenveld2 , waarvan de eigenaar Roelants actief is in afvalverwerking van bouwafval, groeven bij de aankoop van het stort in de naburige gemeente in 1995 “niet op de hoogte was of op de hoogte behoorde te zijn van bodemverontreiniging met pesticiden in het grondwater” en evenmin voor wat PFAS betreft.
Nochtans waren er al in 1990 de persberichten over het stort en de vervuiling met radioactief afval. Vreemd dat een sectorgenoot in een naburige gemeente die dat stort kocht – ongetwijfeld als schapenweide – die berichten miste.
Nog sterker is de stelling van de minister dat de eigenaar die in 1995 de grond kocht “zelf geen stortactiviteiten uitgeoefend (heeft) op de grond. “. Haar diensten merkten bij de weigering van een vergunning al op dat op het terrein een grondstort werd uitgebaat.
De minister volgt daarentegen de stelling van Roelants dat er in 1995 nog niet veel kennis was van PFAS. Maar volgt niet haar administratie OVAM of de Raad van State die van oordeel is dat ‘Indien de eigenaar wist of behoorde te weten dat de betrokken grond in het verleden gebruikt werd voor risicoactiviteiten, geldt dergelijke kennis als voldoende indicatie voor mogelijke bodemverontreiniging.” . Voor de Raad van State is het niet nodig om kennis te hebben van alle aspecten van de bodemverontreiniging of van hun ernst ervan om vrijgesteld te worden van bodemonderzoek en saneringsplicht. Zodra een nieuwe eigenaar weet heeft of kon hebben van het “loutere bestaan van bodemverontreiniging, ofwel de aanwezigheid van stoffen of organismen, veroorzaakt door menselijke activiteiten, of in de bodem of opstallen, die de kwaliteit van de bodem op rechtstreekse of onrechtstreekse wijze nadelig beïnvloeden of kunnen beïnvloeden “ had men kennis. En kan men niet vrijgesteld worden van het beschrijvend bodemonderzoek of de sanering.
De minister besliste anders ten gunste van eigenaar Molenveld2 . Vreemd. Heel vreemd.
achterdoechelen.be 