Het grote Durabrik bouwproject voor 181 bouwkavels in het binnengebied aan de dorpskern in Haasrode kreeg op 1 april een negatief advies van de provinciale omgevingscommissie. Dit advies is bezorgd aan de deputatie van de provincie Vlaams Brabant voor een definitieve beslissing. Omdat de motivatie van het negatief advies vooral gebaseerd is op juridische bezwaren waarover de deputatie het in 2022 niet eens raakte om die op te lossen, laat een negatieve beslissing van de deputatie zich makkelijk voorspellen. Erg waarschijnlijk weigert ook de deputatie de omgevingsvergunning.
Een juridische discussie
De kern van het negatief advies gaat eigenlijk over de vraag of het binnengebied van Haasrode mag bebouwd worden met zo een groot project. Het grootste deel daarvan ligt immers in een zogeheten woonuitbreidingsgebied. En daar voorziet de huidige wetgeving, maar ook de vorige wetgeving in beperkingen. Mocht de bouwheer een sociale huisvestingsmaatschappij zijn, of indien het gebied zou zijn omgezet naar woongebied met een ruimtelijk uitvoeringsplan, dan kon er gebouwd worden. Er was een derde juridische mogelijkheid om er te bouwen: een voorafgaande principiële toelating door de deputatie, een zogeheten PRIAK. Er was zo een akkoord, al in 2006, om er 60 woongelegenheden te bouwen.
Daarvan werd echter geen gebruik gemaakt. Er kwam dan in 2011 een ruimtelijk structuurplan voor Oud Heverlee, en er werd een tweede aanvraag ingediend voor zo een akkoord van de provincie. Dat kwam er in 2013 voor 71 woongelegenheden in een eerste fase (voor 2016) en voor 57 woongelegenheden in een tweede fase (na 2016). In 2020 werd een masterplan opgemaakt voor het binnengebied en werd een derde keer een akkoord gevraagd voor een voorloper van het huidig ontwerp. Maar de deputatie raakte het daarover niet eens (twee stemmen tegen, twee stemmen voor) en er kwam geen nieuw akkoord.
De wetgeving is niet geheel duidelijk of zo een ouder akkoord van de deputatie vervalt, als er niet tijdig begonnen wordt met de uitvoering. De commissie stelt vast dat het akkoord van 2013 nog steeds geldig is. En dan is er een juridische discussie over de draagwijdte van dat akkoord van 11 jaar geleden: is dat enkel akkoord om het binnengebied te bebouwen, en kan de gemeente een bouwproject verder goedkeuren. Of moet de gemeente ook rekening houden met wat de provincie 11 jaar geleden in haar akkoord voorzag: toen ging het om een woonbehoefte van 71 woningen tot 2016 en 57 voor de periode 2017-2020, samen 128 woningen. Intussen, 11 jaar later zijn de woonbehoeften toegenomen stelden de aanvragers, en wilden er 160 woningen bouwen. En argumenteerden dat de provincie wel een bevoegdheid had om al of niet toe te laten dat er in het gebied mocht gebouwd worden. Maar hoe, hoeveel en wat was niet de bevoegdheid van de provincie.
128 woningen mogen, 160 niet.
Dààr knelde het schoentje volgens de provinciale omgevingscommissie . Volgens haar kan niet worden afgeweken van de voorwaarden die in 2013 werden vooropgesteld: 128 woningen en geen 160. Wil men meer woningen bouwen dan moet er eerste een nieuw akkoord worden gevraagd. En dat is geprobeerd in 2022, maar werd geweigerd omdat de deputatie twee tegen twee het niet eens raakte. Om die redenen, er worden nu meer woningen voorzien dan in de toelating van 2013, adviseert de provinciale omgevingscommissie om de omgevingsvergunning voor het Durabrik project te weigeren.
Andere bezwaren worden weerlegd
Ondanks die weigering omwille van die juridisch technische discussie is het opvallend dat zowat alle bezwaren die werden ingediend worden afgewezen. Er waren 26 bezwaarschriften ingediend met daarin 52 verschillende argumenten: over verkeer, over bouwhoogte, over de woondichtheid, te weinig speelruimte voor kinderen, over een”getto gevormd met de vele sociale woningen” (sic), over de onaangepaste riolering, te kleine groenbuffer met bestaande woningen.
De commissie verwerpt de meeste bezwaren: ziet geen aanzienlijke milieu-impact, een milieu effect rapportering is niet nodig. De bouwdichtheid van 22,8 woningen per hectare wordt aanvaardbaar genoemd, net als een nokhoogte van 11,6 meter. Qua bijkomend verkeer en stikstofuitstoot vindt de commissie de bijkomende stikstof-uitstoot verwaarloosbaar. De ontbossing en compensatie wordt aanvaard. De commissie is van oordeel “dat het project een verwaarloosbaar effect heeft op de intensiteiten, de verkeersleefbaarheid en de verkeersveiligheid van het omliggend wegennet”.
Ook rond afvoer van regenwater vindt de commissie dat de aanvraag beantwoordt aan de gewestelijke normen. En vindt dat de huidige wateroverlast stroomafwaarts zeker niet zal toenemen.
Naar een nieuwe aanvraag voor 128 woningen ?
Met zoveel positieve opmerkingen voor het project vanwege de provincie, klinkt het advies ook wat als een uitnodiging voor de projectaanvrager om het opnieuw in te dienen onder een afgeslankte vorm voor 128 woningen. Als het ook dan wordt afgewezen door het schepencollege, weet men alvast hoe de provincie in beroep zou oordelen over allerlei aspecten van de huidige aanvraag. En dat is voor meerdere aspecten vrij positief. Althans als het van het advies van de provinciale omgevingscommissie afhangt. Met een deputatie die in het verleden verdeeld was, en besluiteloos over de voorwaarden aan dit project ,weet je maar nooit.
achterdoechelen.be 